Του Κώστα Γεωργουσόπουλου
tanea.gr
Το νέο όπιο των λαών, εδώ και χρόνια, το ποδόσφαιρο.
Υπήρξα, για να εξηγούµαστε, και ποδοσφαιριστής στα νιάτα µου και τακτικός θεατής, ενθουσιώδης των γηπέδων.
Αλλά ό,τι σήµερα κατάντησε το έξοχο αυτό λαϊκό άθληµα δεν έχει σχέση ούτε µε τον αθλητισµό ούτε µε τη λαϊκή εκτόνωση.
Είναι όπιο και βαποράκια διαθέσιµα και πρόθυµα δεκάδες, κυρίως τα κατευθυνόµενα και αργυρώνυτα έντυπα που κατακλύζουν τα περίπτερα κι από κοντά οι τηλεοπτικοί µαραθώνιοι που αηδώς σχολιάζουν το αηδές.
Από την άλλη, η κρίση που µαστίζει την κοινωνία µας (οικονοµική, κοινωνική, ηθική, πνευµατική) δεν αγγίζει τα ιερά και τα όσια ποδοσφαίρου και µπάσκετ (αθλήµατος που συνεχώς ποδοσφαιροποιείται).
Κανενός το αυτί (εννοώ τους κυβερνώντες) δεν ιδρώνει για τις ανακοινώσεις περί ωµών αγοραπωλησιών;
Δεν αντιλαµβάνοµαι γιατί διώκονται µόνο οι έµποροι βρεφών.
Και για τα ποσά που διατίθενται για τις αγοραπωλησίες στο παζάρι (ή µάλλον στο κρεοπωλείο) της διεθνούς παράγκας, τσιµουδιά.
Aναγγέλθηκε η αγορά παίχτη του µπάσκετ µε τιµή 7,5 εκατοµµύρια ευρώ για τρία χρόνια.
Ενας παίχτης µέσα στους απαραίτητους 15 µιας οµάδας που κάνει πρωταθλητισµό κοστίζει όσα χρειάζονται στο ΥΠΠΟΤ για να καλύψει τα έξοδα 14 (δεκατεσσάρων) χρόνων λειτουργίας του µοναδικού Μουσείου Θεάτρου των Βαλκανίων.
Και τα σωµατεία που αγοράζουν και πωλούν ανθρώπους χρηµατοδοτούνται από τον ΟΠΑΠ και ενώ είναι κοινές και κυνικές επιχειρήσεις καλύπτονται οι ζηµιές τους και τους χτίζονται γήπεδα.
Με τον πρόσφατο νόµο οι συγγραφείς έχουν ΦΠΑ για τα πνευµατικά τους δικαιώµατα.
Οι ποδοσφαιριστές και οι µπασκετµπολίστες έχουν;
Και αν ναι, καταβάλλεται;