Από το ibisclub.blogspot.com
Τουρκία. Παρασκευή πρωί 5 Ιουνίου 2009. Σε μια καταπράσινη περιοχή μία ώρα μακριά από την Κωνσταντινούπολη έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για τον γύρο του παγκόσμιου πρωταθλήματος F1. Με τα εισιτήρια στο χέρι βαδίζουμε προς τις θέσεις ώσπου ξαφνικά ακούγεται ο εντυπωσιακός ήχος των μονοθεσιών. Παγώνουμε προς στιγμή και απολαμβάνουμε ήχους που μόνο από κοντά μπορείς να συνειδητοποιήσεις.
Έρχεται το Σάββατο. κατατακτήριες δοκιμές. Κυριακή και το πανηγύρι φτάνει στην αποκορύφωση του. Πανηγύρι γιατί η F1 είναι μια γιορτή που προσεγγίζει κόσμο από όλες τις γωνιές του κόσμου. 250.000.000 τηλεθεατές και αμέτρητοι τουρίστες-οπαδοί που ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του κόσμου για να παρακολουθήσουν από κοντά το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ντυμένο με το μανδύα της γκλαμουριάς και της high society που αρμόζει σε κάθε ακριβό και κυριλάτο sport. Μυθικά συμβόλαια, εκθαμβωτικά αυτοκίνητα, καλλίγραμμα μοντέλα, ιδιωτικά αεροπλάνα, τεράστια σκάφη, πανάκριβα πάρτι και ότι πιο ακριβό και γυαλιστερό υπάρχει στην σύγχρονη εποχής μας. Μονακό, Μπαχρέιν, Αυστραλία, Γερμανία και μέσα σε όλους η γειτονική Τουρκία.
Περιμένεις να δεις μια εκθαμβωτική πίστα με τέλεια οργάνωση, ιδανική για κάθε επισκέπτη και οπαδό τους sport. Εκθαμβωτική δεν είναι ούτε θα γίνει. Είναι μια απλή και ουσιαστική πίστα αγώνων που οι γείτονες είχαν την μαγκιά και την εξυπνάδα να δημιουργήσουν. Απλά κάνει την δουλειά της και όπως κάθε καλογυαλισμένη βιτρίνα προσεγγίζει τα βλέμματα και τα χρήματα χιλιάδων επισκεπτών. Μια διαφήμιση που θα ζήλευε κάθε τουριστικά εξαρτώμενη χώρα και όχι μόνο.
Δεν εντυπωσιαστήκαμε από εγκαταστάσεις και οργάνωση. Όσα μας προξένησαν αρνητική εντύπωση(δυσκολία επικοινωνίας με τη χρήση αγγλικής γλώσσας, μεταλλικές κερκίδες, χωμάτινες περιοχές λίγα μέτρα από την πίστα) υπερκεράστηκαν από το μαγικό ήχο των αυτοκινήτων και την διασκέδαση του πανηγυριού.
Ωστόσο ούτε και στα κακώς κείμενα δώσαμε βάση, αφού στο μυαλό μας στροβίλιζε η φράση «Οι Τούρκοι με τα τόσα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα κατάφεραν να κάνουν πίστα αγώνων! Μπράβο τους». Την σκέψη θαυμασμού για τους γείτονες ακολούθησε με φυσική ροή η απορία. «Εμείς γιατί δεν μπορούμε;»
Υποψήφιοι χώροι κατασκευής πίστας υπάρχουν(Ελληνικό, Σέρρες κ.λ.π.) όπως και εμπειρία και τεχνογνωσία σε μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Εύκολα μπορούν να βρεθούν κεφάλαια και χορηγοί για να καλυφθεί το οικονομικό σκέλος του εγχειρήματος. Διάθεση και θέληση για να υποστηρίξουμε τέτοιους αγώνες υπάρχει και σε μεγάλο βαθμό. Μέχρι και πολιτικά “θα” έχουμε διαθέσιμα για μία σύγχρονη και ανταγωνιστική πίστα στον ελλαδικό χώρο. Ε τότε τι φταίει; Τι μας εμποδίζει να κάνουμε κάτι καινούργιο κάτι διαφορετικό; Η προβολή θα είναι άμεση. Τα οικονομικά οφέλη μακροπρόθεσμα και ουσιαστικά. Τι μπορεί να κάνουμε λάθος; Μήπως δεν θέλουμε πραγματικά μια πίστα αγώνων; Μέχρι να απαντήσουμε σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα ταξιδεύουμε Τουρκία, Ιταλία, Γερμανία και θα ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι όταν οι άλλοι μπορούν εμείς τους..... χαζεύουμε.